Work in progress

La realidad básica entendida como impermanencia. Allí reside su incomparable apreciación por la belleza y la gentil tristeza de las cosas.

 

梅咲けど鶯なけど一人かな

Ume sakedo/ ugüisu nakedo/ hitori kana

El ciruelo florece; el ruiseñor canta; yo estoy solo

 

Θυμήσου, σώμα…

Σώμα, θυμήσου όχι μόνο το πόσο αγαπήθηκες,

όχι μονάχα τα κρεββάτια όπου πλάγιασες,

αλλά κ' εκείνες τες επιθυμίες που για σένα γυάλιζαν μες στα μάτια φανερά,

κ' ετρέμανε μες στη φωνή -- και κάποιο τυχαίον εμπόδιο τες ματαίωσε.

Τώρα που είναι όλα πια μέσα στο παρελθόν,

μοιάζει σχεδόν και στες επιθυμίες

εκείνες σαν να δόθηκες -- πώς γυάλιζαν,

θυμήσου, μες στα μάτια που σε κύτταζαν•

πώς έτρεμαν μες στη φωνή, για σε, θυμήσου, σώμα.

 

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης (1918)

 

 

Cuerpo, recuerda

no solamente cuánto fuiste amado,

no sólo los lechos en que te acostaste,

sino también aquellos deseos que por ti brillaban en los ojos manifiestamente,

y temblaban en la voz -y algún obstáculo casual los hizo vanos.

Ahora que todo ya está en el pasado,

parece casi como si a los deseos aquellos te hubieses entregado

-cómo brillaban, recuerda, en los ojos que te miraban;

cómo temblaban en la voz, por ti, recuerda, cuerpo.

 

Konstantinos Kavafis (1918)